Başlangıç seviyesindeki dişeti hastalığına Gingivitis denir. Henüz dişeti çekilmesi veya kemik kaybı oluşmamıştır. Hastalığın bu döneminde dişetlerinde şişme, kanama, kızarıklık görülebilir. Bu belirtiler dişeti hastalıklarında genel olarak sabittir. Hastalığın bir sonraki evreye geçmesi için kemik kaybının başlamış olması gerekmektedir ve  dişetinin bu hastalığına Periodontitis denir. Periodontitis oluştuktan sonra periodontal cep gelişir ki, bu durum ilerleyen dönemlerde dişeti çekilmesi ve /veya dişlerde sallanma ile sonuçlanabilir. Genellikle sigara içen bireylerde kılcal damarların sayısının azalması ve dişetinin keratin yapısının artması neticesinde kanamayan, şişmeyen ve sıkı duran dişeti dokusu sağlıklıymış gibi görünür ki, bu durum genellikle yalancı bir tablodur ve hastanın hekime başvurma süresini geciktirir. Hastanın hiçbir şikayeti olmamasına rağmen yapılacak radyografik ve klinik muayene neticesinde ilerlemiş dişeti rahatsızlığı ve kemik kaybının seviyesi rahatlıkla tespit edilebilir.

Dişeti tedavisinden sonra dişeti iltihabı azalacak ve aynı zamanda bakteri plağının tutunmasına yardımcı olan dişeti cepleri ile diş yüzeyleri düzelecektir. Enfeksiyonun ortadan kaldırılması, hastalığa sebep olan bakteri plağının, diştaşlarının ve diştaşının tutunduğu kök yüzeylerinin hekim tarafından temizlenmesi ile mümkün olacaktır. Enfeksiyonun tekrar etmemesi ise, hastanın bakteri plağını her gün düzenli olarak temizleyebilmesi ve mevcut sağlıklı durumu koruması ile mümkün olacaktır. Önerilen tedavi uygulanmazsa, dişlerin olduğu bölgede diş eti hastalığı devam eder ya da ilerlemeden bir dönem sabit kalabilir. Ancak, hastalığın ilerlemesine bağlı olarak dişlerin hareketliliğinde artış, çiğneme fonksiyonunda azalma ve daha ileri dönemde de diş kayıpları meydana gelebilir.

Sağlığı bozulmuş periodontal dokuların genel sağlığı da olumsuz yönde etkilediği literatürlerde bildirilmiştir. Kalp-damar hastalıkları, diyabet, böbrek hastalıkları, hamilelikte düşük riskinin artması, romatoid artrit gibi pek çok hastalık ile periodontal hastalığın ilişkisi literatürde ortaya konulmuştur.

İstenilen ağız bakımını hasta sağlayamazsa, tedavi edilmiş alanlarda iyileşme gözlenmez.  Diş ve dişetinin çevresinde biriken yeni bakteri plağı 2-4. günde hastalığın başlangıç evresini oluşturabilir, 21. günde ise kemik yıkımına neden olabilecek potansiyele ulaşabilir. Hastanın ağız bakımı yeterli ise operasyon sonrası iyileşmeyi takiben, diş etinde bir miktar çekilme meydana gelebilir. Diş eti çekilmesinin miktarı, diş eti cebinin ilk derinliğine ve periodontitisin derecesine bağlıdır. Tedavi neticesinde kemiğin konumuna bağlı olarak diş kökünün bazı bölümleri açığa çıkabilir, dişin klinik boyu uzayabilir ve diş daha uzun görünebilir. Tedavinin ilk dönemlerinde dişler soğuk ve sıcağa karşı daha duyarlı hale gelebilir. Bu durum genellikle kısa süre içerisinde destekleyici flor uygulamaları ile giderilse de bazı vakalarda bu süre 2 ay kadar sürebilir . Tedaviyi takiben dişlerin hareketliliğinde (mobilite) artış görülebilir, ancak iyileşme sürecinin tamamlanmasından sonra genellikle dişlerin mobilitesinde azalma görülür ve ilk hallerinden daha sıkı bir hal alırlar. Dişlerin çok hareketli olduğu aşırı kemik kaybına sahip dişlerin, hareketsiz komşu dişlere sabitlenmesi gerekebilir ki, bu tedaviye de “splint” denir.